Ne viraneler gezdim görmedim böylesini,
Heyhat ki cahil evlat dövüyor annesini.
Bir nesl-i ayýp ki zulmediyor efradýna,
Ne mümkün çýkar mý yok! Çýkmaz artýk yarýna.
Ne Akif sözü ne Necip kulaklara küpe,
Sanýrsýn bâkidir bu hanelerde züppe.
Dokuz ay hürmetle beklenen þimdi hürmetsiz,
Büyüdü sanýr oysa küçüldükçe minnetsiz!
Koca bir devrin en belalý konusudur bu,
Anne yataða düþse getirmez evlat bir tas su.
Þu dar-ý dünyada beklemenin kýymeti ne,
Devril artýk yeter! Ateþten akýbetine
Ah angarya oldu güzelim edeb-i dünya,
Gördün mü yok! Görmedim vallahi fertte riya.
Üç öðün karnýný tok et koy önüne çayý,
Ne mümkün sayar saymaz anayý babayý.
En güzel kýyafetler onda tecelli etse,
Bir vefadýr teþekkür mümkünse dile düþse.
Verse ocaðýna ayrýlýk kaderden Hüda,
Anne istemez ki düþeyim evlattan cüda.
Hal böyleyken nedir sendeki bu kör basiret,
Kuþanmýþsýn ey ahmak ki kalp zýrhýnda nefret.
Mehmedim ne hoþ söylersin lakin kulak duymaz,
Ahlak saltýða çýksa inan onu kimse almaz…