Yol
Ýki köylü komþu vardý ayrý düþmezdi hiç sütü yaðý,
Biri diðerine yardým ederdi zira takýlsa taþa ayaðý,
Birinin evine yol giderdi diðerinin yolu yok,
Dinleyin kardeþlerim ki bu vaziyette anlatýlacak çok,
Yolu olmayan komþu istedi komþusundan bir arabalýk yol,
Düþündü komþusu dedi akþam gelince sorayým eþime a yol!
Akþam gelince eþi eve söyledi hoþnutsuz olup biteni,
Zira eþinden aldýðý bu tavýrla adam týpký deve dikeni.
Kalktý ayaða olmaz dedi vermem kimseye bir avuç toprak,
Hem dahi istemem aðacýmdan arazisine düþsün bir kuru yaprak.
Ýki küle muhtaç komþunun açýldý bu sebepten arasý,
Köyün hocasý dedi kim yol vermezse odur yüzkarasý.
Kulaðýna geldi adamýn hocanýn bu aðýr hem yaftalý sözü,
Dedi hocaya söyleyin bundan sonra arazime girmesin öküzü.
Hoca topladý rahmetli anne ve babasýndan kalma tapularý,
Koyuldu yola yýkmak için bu anlamsýz ve anlayýþsýz tabularý.
Geldi adamýn evine verdi saða sola baþ eðerek selamý,
Sonra bakýn nasýl bir edeple konuþturdu þu güzelim kelamý,
Ey güzel komþu bu tapularýn sahipleri nerededir þimdi,
Söyle bana buraya varana kadar sana yol verenler kimdi.
Onlar göçtü gitti senin de nihayetin katidir elbet oraya ,
Kim can verecek sana mezarda ayak basmak için karaya.
Al bu tapularý ver bana rahmetli anamý babamý,
Eðer maharetin varsa daha çok veririm isterim adaletli atamý.
Adam bu sözlere söyleyecek söz bulamadý utandý,
Yaptýðý hatayý anlayýnca kýrdýðý komþunun kapýsýna uzandý.
Özrünü beyan etti hem komþusundan helallik aldý.
Þimdi ise geriye yolculardan mis gibi dualar kaldý.
Muhammet Karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.