İÇİM ERİR

Ýçim erir gördüðümde sevgilileri mehtapta,
Elleriyle ýsýtýrlarken kalplerindeki ayazý.
Gün görmemiþ aþklarýn faniliði de olsa adý,
Ýçim erir gördüðümde sevgilileri mehtapta.

Bakýþlarýyla burkulur gözlerim söyler mani,
O an yaþayan iki ölüden çýkarken bir diri.
Yalnýzlýðýmýn sesiyle hýçkýrýrken gülüþleri,
Ýçim erir gördüðümde sevgilileri mehtapta.

Sarmaþ dolaþ olduðum hayallerim firarda,
Ne bir tesellim kaldý ne yâr çýkar fallarda,
Gözüm yok benim olmayan del âþýklarda,
Ýçim erir gördüðümde sevgilileri mehtapta.

Bu can isyan etmez, gelmese de muradý,
Sabýrdan öte köy bilmez Elvan’ýn dudaðý.
Sultan da olsan cihana, aþkýn baþkadýr tadý,
Ýçim erir gördüðümde sevgilileri mehtapta.
Erir erir amma yine yalnýzým o mehtapta.

Elvan USUL

Ocak 2008










Sosyal Medyada Paylaşın: