KALBİMDE ÖLEN AŞK

Yalnýz kalbinde yalnýz aþk yaþayanlara

Görmedim kalbimden baþka mesiret,
Çýkmadým o Yusuf’un kuyusundan.
Dünyada vermedim kendime müddet,
Bakmadým bana, hayat aynasýndan.

Yýllar var ki; mabet edinmiþim ben,
Gelmeyen sevgilim için kalbimi.
Yalnýz, baþ baþa kalabildiðimden,
Yalnýz kalbimde tuttum ellerini.

Usulcacýk uzanýrdý dizime,
Rayihalar saçardý saçlarýndan.
Yürürdük el deðmemiþ hayallerde,
Korkardý geceler sabahýmýzdan.

Þýmarýrdý o kalbimdeki gözler,
Elvan elvan akardý aþk seline.
Her bakýþta þarap yutar engeller,
Her þarap meyve verirdi bahçeme.

Bir gün susamýþken rüyamda yine,
Bir bardak daha istedim sevgiden.
Ýnanmýþým meðer kör gözlerime,
Hiç geçmemiþ ki sevgili kalbimden.

Ýþte o andan sonra bitti bu aþk,
Mezar oldu kalbimdeki bahçeler.
Her ölü gibi adý yazýlacak,
Ýsimsiz ölmez kalpte sevgililer.



Ekim 2007

Elvan USUL



Sosyal Medyada Paylaşın: