ÖZLEM

Düðümlenmiþ sözlerle özlemin,
Yudum yudum iniyor boðazýmdan.
Ýçime akýyorsun sen de, tüm benliðinle.
Öyle yerleþiyorsun ki kalbimin tam orta yerine,
Aðlarýný örmeye baþlýyor örümcek itinayla.
Saklý kalýyorsun ruhumun da ötesinde.
Ben, dönüp duruyorum çaresiz,
Ýpinden kurtulmuþ bir topaç misali.
Bazen de asýlý kalýyorum öylece zamanda.
Saatin zembereði duruyor,
Kala kalýyorum vakit tam on ikide.

Güllerim de açmýyor artýk,
Bana hep goncalar...
Özlemin öyle bir kuru toprak ki,
Deðil bir nebze su, seller dahi kuruyor
Çöl çöl olmuþ ellerinde.
Sevdanla yas tutuyor her sonbahar, aðlýyor.
Þimþekler çakýyor, bulut bulut üstüne...
Yer gök karýþýyor, depremle taþ taþ üstünde...

Özlem dolu olunca yürek,
Bir de kavuþamayýnca gönüller,
Sevda büyüyor büyüyor,
Aþk oluyor...
Sonrasý, Leyla ile Mecnun...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın: