GÜNEŞİ BEKLERKEN

Rüzgâr esiyor yine yazdan kalma dallarda.
Odamýn camlarýna vuruyor itinayla.
Gökteki güneþi bekleyen yüreðim, sabýrsýz.
Kala kalýyor ortada gelen bulutlarla.
Baþlýyor kalbimde pür telaþ.
Kýþý anýmsatýyor gezinen griler, siyahlar.
Hazana alýþmaya çalýþan bedenim,
Vurgun yiyor sabah ayazýnda.
Üþüyorum...

Rüzgâr hiddetlendikçe, þiddetleniyor.
Sonra, bir fýrtýnaya bürünüyor, gürlüyor.
Ne var ne yoksa, savuruyor toz duman.
Ardýndan, gök boþalýyor yerlere kadar.
Cadde boyu bir nehir, akýp duruyor.
Önüne katýyor,
Götürüyor yolda kalan ne varsa,
Çok uzaklara...
Bana, seni hatýrlatýyor.

Ardýndan, ruhumun doðusundan,
Bir sarý yükseliyor usulca.
Ellerim uzanýp tutmak isterken,
Anýmsýyorum gözlerini.
Týpký, güneþi beklediðim gibi...
Týpký, sen gibi...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın: