SONBAHAR
Sabahýn ýþýklarý pencerede dans ediyor.
Ve eþlik ediyor yapraklar, birer birer savrulurken.
Dallarda, gizli saklý döküntüler,
Selam duruyorlar hazana.
Tek tük aðlayan bulutlar, semâlarda,
Bir görünüp, bir kayboluyor itinayla.
Esen yelle, toprak kokusu buram buram etrafta.
Caddeler kalabalýk, adýmlar telaþlý.
Gölgesini vurmuþ apaprtmanlar kaldýrýmlara.
Gün uzanýrken öðleden sonrasýna,
Kýþý anýmsatan meyveler, manav tezgâhlarýnda,
Haberini getiriyor, kýþtan kalma hülyâlarýn.
Bir gün daha yaþlanýrken hayat,
Vakit baþlýyor, çanlar çalmaya.
Asfaltta, su birikintileri titriyor,
Her araba geçiþinde, saða sola savruluyor.
Ama bir türlü, kurumuyor,
Bir sonraki yaðmuru bekliyor.
Güneþ kaybolunca, toprak da o biçim,
Islak ýslak bakýyor soðuk havalara,
O da bekliyor...
Vitrinlerde, kýþlýk giysiler boy gösteriyor,
Yaza meydan okuyor birer birer.
Bedenler, güneþi kaybetme telâþýnda,
Ama yürekler, hazýr karþýlamaya,
Ne de olsa, kýþý da yaþamak gerek.
Ama önce, mevsim sonbahar...
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.