Zaman dilimi gökten
Bir yudum toprak kokusunu
Nefesine öyle bir sýcaklýkta býraktý ki
Artýk kaçamýyor
Baþýboþ esen rüzgârýn kökleri
Kanatlarýnda duruldu
O artýk heybesinde bir tek
Toprak kokusunu taþýyor
Yýllar bir gününe haset
Günün yýllara kýsmet
Mavi kelebek
Etrafýndakiler ellerini uzattýkça
Soðuk ve uzak davranarak
Bakýþlardan sürekli kaçan
Özgürlüðün kaþýsýn baþýný
Ya sen,
Ey toprak kokan adam!
Gün gelirde sensizliðe, siz alýþtýðýnýzda
Bilin ki ben sizi seviyor olacaðým
Kapalý gözlerimde
Fýsýltým kulaðýna
Seni sevmeler sevilmek için deðil
Dokunmaya hassas ruhiyede
Zor olsa da
Kelimelerim ve ben sessizleþiyoruz.
Ümmühan YILDIZ.