ince pýrýl pýrýl derelerin güneþli ýrmaklarýn yýkanamaz oldu suyunda. çocuklar büyüdü de daðlara çýktý kaynaklar açmaya gerildi bereketi topraðýn
ne’n kaldý anadolum? kurudu tütünün, pamuðun, zeytinin kýyýlarýný yaban eller kaplamýþ sürmüþler insanýný kendi köyünden onlarýn denizler, daðlar, tarlalar göçmen mi halk yoksa yurdunda neye el atsa onun deðil
nerde yaþýyoruz bu belli deðil emir nerden? baþ nerden?
iyi güdülmüyoruz, biz bu koyunlar saða sola sapýyor kimimiz kimimiz elinde sopa kardeþini dövüyor vurup, öldürüyor kimi dalýyoruz meyveli bahçelere çalýlarda kalýyor yünümüz!
eski anadolu deðil bu anadolu gözü tok, karný doygun odalarda toplanýp dertler eðiren gözüpek yiðitlerin oyun kurduðu maniler yazan birbirine sevgiyle yürek seðiren
toprak kokulu bir elmayý paylaþan!
deðil anadolu tv baþýnda mýhlanan halk bilmiyor dýþarda neler oluyor? nasýl yayýlýyor bu koyunlar? kim çeviriyor bu koyunlarý doðru gittiði yoldan!
ne’n kaldý anadolum kurudu otlaklarýn sap saman elden gelir gâvurun davasýný güderiz kalýr cümle davamýz yarýda yarýnlara!
22. 10. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.