Sevgiliden ziyade, biz hep ’sevgi’yi sevdik,
Sevilmek beklemeden, yalnýz ’sevme’yi sevdik.
Selâmsýz geçenlere selâm vermeyi sevdik,
Kaþ çatmadýk kimseye, içten gülmeyi sevdik.
Ne makam, ne zenginlik istememeyi sevdik,
Kaderin götürdüðü yolda gitmeyi sevdik.
Bir dilim ekmek olsa, hep bölüþmeyi sevdik,
Yokluk çekerken bile ’þükür’ demeyi sevdik.
Kimin gözü yaþarsa, koþup silmeyi sevdik,
Göze girmeyi deðil, kalbe girmeyi sevdik.
Gönül kýrmaktan kaçtýk, gönül almayý sevdik,
Kubbede hoþ bir seda gibi kalmayý sevdik.
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.