Bir yaným Avrupa, diðer yaným sendin
Ben papatya devþirirken
Sen sarý nergistin.
Sen benden habersizken
Ben karýncaya bile senden bahsederdim....
Yokluðuna demir atmýþtý özlemin...
Ayrýlýk makamýnda
Sirenler çalarken kulaklarýmda
Ýnlerle cinlerin þamatasýndan korkup
Karanlýðýn ciðerine saplanan aydan
Yerin göðün sahibi Yaradan’dan
Ve Sen de yoksan
Bulutlarýn ardýndan hasbelkader görünüp
Akabinde kaybolan süreyyadan
Baþka kimim var ki dedim
Halbuki sen
Eski günlerde benim her þeyimdin.....
Vuslata hasret üç yüz altmýþ beþ günden
Hazan yapraklarý gibi
Baþtan aþaðý tarihler dökülürken
Olaðanüstü bir meþþakketle
Her bir saç telimden
Görsen nasýl ayýklardý tek tek
Olmadýðýn günleri ellerim.
Neyleyim...
Yüzünü görmekten yoksunsa gözlerim....
Leb-i deryanýn,
Dalgakýranlý kollarýnda sere serpeyken zaman
Hýnca hýnç gongunu vuruyordu
Sol yanýmdaki çan
Affet beni Rabb’Ým
Þu günlerde isyana gark olduðum için
Umuda umut ekleyip, gözetsem de sabahlarý
Yemin billah
O limanda, tanyeri hiç aðarmadý....
20 Ekim 2013 / NÜS