Sanki
Bir efsun büyüdükçe büyürdü gözlerimde
Bazen Yusuf’u özleyen
Züleyha olurken gizlerimde
Ömrümü talan eden her replik için
Bir idam sehpasý devirirdim düþlerimde
Yalnýzca ay þahitti yaþadýklarýma
Ve hiç bir mana yükleyemediði
Feryad figan sýçrayýþlarýma
Benden ayrý biri varmýþ gibi içimde
Ben bile þaþýrýrdým kendime
Her gece öfkemi devþirirken göðsümde,
Deli gibi kýskanýrdým
Bütün kadýnlarý öldürürken çevrende
Visalden yoksun aþklarýn melodisi
Bulutlarý timsalen
Islatmýþlýðýndan olsa gerek yüreðimi
Doludizgin yaðmurda kalmýþ gibi
Ve ziyadesiyle tufandan nasibini almýþ gibi
Sýrýlsýklam olurdu
Sayende gerdanýma inci niyetine dizdiðim
Henüz ödenmemiþ diyetim
Ve akabinde âmâ rolü keserdi gözlerin
Son celsede aþkla dolup taþarken yüreðim.
Yunak bir düþten düþmeden önce
Uykumun karmaþýk görüntüsü,
Gün kadar muhtaçtý güneþin hüzmesine
Kibre bulanan dilimden dökülürken
Salkým saçak þiir ölüsü….
NÜS