sen almýþsýn pembe pantolonumu yarým kalmýþ nedense, üstü dikilmemiþ dudaðýmýzda kalan gülümsememiz gibi bir yerde donmuþ yanak çukurumuzdaki çizgiler
belkide unutmuþusuz tamamlanmayan yollarda bir rüya unutulmuþ dikilmemiþ kalmýþ üstü pantolonun eksik farbalý bulüzü
bir baþýmýza yaþadýk aþký yalnýzlýklarýmýzda ikimiz bir takým olamadýk þu yarým giysiler gibi sen orada ben burada her zaman eksikti bir þeylerimiz
yarým büküldü dudaklarýmýz sanki ünlü bir resimdik leonardo da vinci yapmýþtý derin uzaklýklar içinde elimizin üstüne koymuþtuk elimizi yüreðimiz de süzülmüþtü bizimle bir bütün olamamaktan
yalnýz özgürlüklere soyunduk ayrý evlerde, ayrý kavgalarda bilmedik hangimiz hasta, hangimiz sað eski sokaklarýmýzda gezindik düþlerimizde el ele bile tutuþamadýk uçurumlara düþtük bir an yaklaþsak yitiktik karartýlmýþ dünlerde
gönderdiðimiz selâmlar ulaþmadýki bize iyi ayýrdýlar ayrýlýk yapýcýlar bilmediler bir pazýlýn parçalarýydýk bir parça kaybolunca bozulurdu bütünün tümü daðýtýlamazdýk sevdiðim iki kiþilikti özgürlüðümüz!
20. 10. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.