Ben ki; cahil, baðrý yanýk inleyen
Yok mu duyup derdimi bir dinleyen.
Dünya için kaybederim ahreti
Ýþte budur, korkumu perçinleyen.
Þöyle derin eskiye daldým bugün
Hüznü yoran düþleri çaldým bugün
Örse koyup hýrpaladým hasreti
Hýncýmý az olsa da aldým bugün.
Karþýma geçmiþ yaramaz bir çocuk
Derdi yaþam, aklý birazcýk uçuk
Sevgi, barýþ haykýrýyor hasleti
Oysa bugün hülyasý kalmýþ buçuk.
Bilmedi, dünyada hayat var ama
Gör ki huzur, sevgi atýlmýþ dama
Bî-çaredir, yokta arar nusreti
Bilse arifler kavuþur bayrama.
Neþve olan bahçede güller açar
Hüzn ile dert takva yürekten kaçar
Kim kaçýrýr, elde iken fýrsatý
Bil deðerin kalmayasýn hep naçar.
Müfteilün / müfteilün / fâ’ilün
14ekim-2013
m.ziya dinç
Huzur, sevgi, barýþ dolu nice bayramlara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE BENDEGÂN OSMANLI (mesnevi) OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN