Düþündün mü gâfil, susuz sahrada
Nedir kârý, çulsuz gezen seyyahýn?
Nimetler sunan bir velut sofrada
Daim aç gezersin, tükenmez ahýn.
Gözünden akan yaþ, neyin i mgesi?
Ki; alnýnda parlar, vebâl si mgesi
Silinmiþ özünden izan damgasý
Demek; pek mahirmiþ, dönek meddahýn.
Kýyam et, bugünden bilip aslýný
Akil baþ helâktan korur neslini
Kahýr eyle soysuz dilin faslýný
Üzer dahli; bâtýl denen bed-hahýn.
Gönül koyma, âlem acýndan pusar
Yürek kor olur, dil hüzünden susar
Gözünden de koygun fasýllar kusar
Kuruþ fayda etmez ahýn eyvahýn.
Fe’ûlün / fe’ûlün / fe’ûlün / fe’ûl
16ekim2013
mehmet ziya dinç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN