O ateþi onlar yaþamadýlar, bilmezler nasýl yandýðýný köz gibi yüreklerin ellerini uzatýp dalmadýlar o ateþ topraklarýn içine
bir seyir ki, düþmandan uzak olsun dað taþ aðladý, yandý kavruldu baðýrlarýný yumrukladý anneler kapandýlar tabutlarýn üstüne
hayýnlar döndürdüler küçük parmaklarýný dünyayý çevirdiler kendilerine kocaman yalan halkalarý dizildi gözlerine indi kalktý durmadan, her dümende kollarý
hemde nasýl yaktý ki ateþ düþtüðü yeri yüce daðlar oynadý yerinden aðýtlar yakýldý, halay yerlerinde kýnalý kuzulara meledi anneler
ey gerçek terazisi, haydi tart acýnýn yüzüne nasýl yazýlýr mut bir gülümseme acep kaç paradýr gerçeði koltuklarýnda saklayanlar!
13. 10. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.