Hayallerimle inþa ettiðim þehirden
Yüreðim gibi virane yýkýk dökük
Hiç yaþanmamýþ ve yaþanmayacaklarý,
Üzerine aðlayan bulutlarýn yaðmurlarý
Ýçime akýttýðým gözyaþlarý gibi
Dolup taþanlar
Birkaç damla özetidir geride kalanlarýn
Elimde dert ortaðým kâðýtla kalem
Terk ediyorum
Yollar uzayýp gider
Yazarým üzerine efkârdan
Kanayan duygularýma yetmeyen kara sayfalar gibi
Ufuktaki yanýp sönen ýþýklar
Aklýmda ve gönlümde yaktýðým yas mumlarý
Ne çok inanmýþtým oysa
Bir tek Ýbrahimler imtihan olur sanýrdým
Hak yolunda kurban edilen Ýsmailler gibi
Bir gönlü kýrmak Kâbe’yi yýkmaktan da beter diye iþitmiþtim
Ölü bir insana kurþun sýkýp
Ardýndan beddua eden de gördük fani dünyada
Yazýlanlar hep yarým
Kalemden kâðýda süzülür düþer
Yazýlamayanlar doldurur uçurum gibi boþluklarý
Taþar birkaç damla gözyaþý
Caný olsa Nil nehrine kafa tutacak güçte
Aslýnda dili olsa belki de Fýrat’ýn yaþýnda
Gömüleceðim yeri bir bilsem
Hiç terk etmeyecek o vefalý yâri
Göçüp gittikten sonra bile
Sarýp kucaklayan bedenimi
Bir avuç alsam elime
Gözyaþlarýmla sulasam
Asýrlardýr yaðmur yaðmýyordur
Birkaç dikili çiçek olsa üstünde, belki
Ya da gökyüzü üzülse caným annem gibi
Tamda yaþamaya tutundum derken
Mutlu olmayý denerken bile
Caným boðazýma geldiðinde
Azda olsa dinerdi sýzýlarým.
12.10.2013