Hey bayým!
Müsaadenizle ölüyorum
Hemen deðil, belki birazdan belki yarýn
Kuþlar nöbetleþe ötüþüyorlar duydunuz mu
Sokaklardan elini eteðini çekti çocuklar
Þizofren bir sessizlik var mahallede
Rüzgar bile es geçiyor benli iklimi
Görülmez bir kýz oldum
Gözlerim düþ kýrýðý, ellerim mezar taþý
Müsaadenizle bayým, ölüyorum
Ellerime “dünyanýn yükünü taþýyamadý” yazýn
Kalabalýðýn pürtelaþ koþuþturmasýnda
Acýlarýmý atsam yere düþmüyor
Yüzler hep dertli, soluklar kesik kesik
Mutlu deðilsin, mutlu deðiliz, mutlu deðiller
Tüm kiþi çekimlerinde olumsuz duygular
Sonra tek el silah sesi duyuyorum kaldýrýmlarda
Þaþýrmýyorum nedense
“Kurtuldu” diyorum, titriyor gamzelerim
Kendi intiharýmýn gölgesinde yol alýyorum
Müsaadenizle bayým, ölüyorum
Gamzelerime “ az kullanýlmýþ” yazýn
Bedenimde Suriye’den irtica eden bir yýðýn çocuk
Dertlerine ses oluyor kalp atýþlarým
Ritmi bozuk kentlerin bombalanýþ seslerini
Damarlarýmda taþýyorum
Kan kýrmýzýsý düþler yerleþiyor bilincime
Hepsini kara deliðime atýyorum
Kimsesizliðin acý çýðlýðý saplanýrken iliklerime
Müsaadenizle bayým, ölüyorum
Þah damarýma “ bombalanan kent çýðlýðý” yazýn
Þimdi ben kime söylesem inanmaz,
Bilmez þiirlerimin kendiliðinden yazýldýðýný
Kalbimin ellerinde mürekkep,
Ben sus dedikçe hüznü koþturmakta
Ne yapsam da kurtulamayacaðým acýlardan, belli
Her gece þimþekler çakýyor anýlarýmýn harabesine
Sýðýnýp taþ duvarlara, aðlýyorum
Ýsrafil’e lanet yaðdýrýyorum, üflemiyor Sur’u
Azrail’in asasýnda gözüm
Biliyorum, Araf’ta kalacaðým, gözyaþý içeceðim
Belki kovulacaðým cennetten, Þeytan’a sýðýnacaðým
Ya da seve seve atlayacaðým kýzgýn nehirlere
Sebeb-i meçhul, varlýðý hakikat bir ölüm benimki,
Ýnanýn.
Müsaadenizle bayým, ölüyorum
Yüreðime “ aslýnda hayatý çok sevdi” yazýn
Seda YÜKLER