bugün epey gerilere gittim o topuklu viþneçürüðü renkli rugan ayakkabýmla karþýladým seni utangaç bir gülüþle elim ayaðýma dolaþtý gözlerine bakarken
seni görmeden bilmezdim, siyah bu kadar güzel gözlerinde simsiyah bir ay vardý sanki eski bir filmden çýkmýþtý esmerliðin bu günüme bahçe sularýndan aktý geldi
yürüdüðümüz su kýyýsý, söðütler, gölgeleri o yaz aðzýmda mýsýr kokusu, tulumba suyu hafifçe savrulan kloþ eteðim pembeleþen yanaðýmda sen vardýn
bakýþlarýmýz bir fotoðraf karesinde hapsoldu elma aðacý, gölgesi kayboldu çocuk gibi sevinmiþtin tekrar gördüðünde beni beni ne engelledi hâlâ bilmiyorum uzatmadým elimi
nasýl sessiz oturdun sessizliðimde iki ayrý ülkenin insanlarýydýk, sen Ýran, ben Türkiye’den ne çabuk bu güne geldi zaman ey siyahýn en çok yakýþtýðý adam!
6. 10. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.