Kaným dolaþýrken damarlarýmda
Kesik yaralarda kýrýlýr akýþý
Ondandýr içimin durmadan sýzlayýþý
Gün batmadan söner gözerimin feri
Tarifsiz bir yorgunluk çöker sýrtýma
Fayda vermez þehrin ýþýklarý kendi sokaklarýna
Gündüzler yetmezmiþ gibi
Aðlarla örülü gölgeme hapsolurum yine bir sokak lambasýnýn altýnda
Acý çekenler hep gökyüzüne bakar her nedense
Yak gözlerimin sönen kandillerini ey Süreyya yýldýzý
’Mutluluk’ denen þey çok mu uzaklarda
Kapýsý olmayan evin önündeki çilingirler gibi
Tonlarca yükün altýnda
Vefa açmaz
Sadakat iþe yaramaz
Paslanmýþ eskimiþ dostluklarýn
Diþleri silinmiþ sevginin
Nutuk atarken tek dünyasý olanlar
Aldýðý paranýn üstünü onlarca kez sayanlara
Kula kul olanlar icat eder
Bir yolunu bulur açtýrýrlar
Yukardan bakarken görünmez
Yazýlanlarda kesik yaralar
Tökezler kýrýlýr, kalbimdeki sýzýlar
Yüzümdeki çizgiler gibi sayfalarda
Ah bu senin eserindir – sende istemezdin eminim -
Gel gör halimi!
Çamuru sebzelerle süsleyenlere kaldým bu zamanda
Tembellikten zannederler
Saçlarýmý çokluk parmaklarýmla taramamý
Yataðýmý derli toplu yapmayýþýmý her sabah
Þu hep Ben diyen yok mu?
Belli ki aynada kendine çok bakar
Kendinden çok o’na,
Aðýrlýðýný bilmediði deðerleri bir dirhem kuruntuya satanlar inanýr
Ah zordur yazdýrmak,
Yazdýrmak hele meleklere mazlumun ahýný
Kutsal perdeler çekilir önünden
Parmaklarýný ellerini kestirir padiþahlarýn
Ýþte belki bu yüzden ’Yalnýzlýk’ güzeldir.
04.10.2013