Ýþte çýkýyorlar ortaya,
hükmü veren maþuk,
ahmak yüreðim anla artýk!
Ýçime düþmüþ bir düþ,
düþ-üme düþ-müþüm.
Münzevi yanlarým aðýr bastý yine,
geceden kalma güne,
uyanýþlarýn uykusundayým yine.
Tüm kalbim ve kederimle
ve dahi hüznümle
getir düþ-ümü,
getir ki kurtulsun bu düþ-üþ-ten ömrüm...
Bu sözün üstüne gölgeme basmadan uzaklaþtým,
yine yerimi aldým "köþeme"
Artýk tek baþýmaydým,
zarifçe ýslattým dudaklarýmý
þiirin tan vaktindeki þehvetine...
"Pardon!sesini kýsabilir misiniz biraz?
insanlarýn sesleri çok geliyor"
Hayat gülümsedi yüzüme
ya da
baþka bi yerime!
Ýpten indiren kimdi diye baktý gözlerime,
oysa saðým ecel, solum ölüm idi.
Solgun bir güz bahçesi renginde,
üredikçe ürediler,
maskeler takýndý saklanmak isteyenler,
" Ve öyle bir hal aldý ki her þey, maskesizler dýþlanýr oldu."
samimiyet aldý baþýný gitti,
susmak zorunda býraktýlar...
Hal böyleyken acýmazlýða doðru gitti yollar,
çýlgýn zamanlar da yaþamak bize düþtü,
ay ALLAH yine "düþ" taktým peþime,
bir düþ suçlusuyum.
Ve sen;
Cinayet bakýþlý hayat!
Ýç içe geçmiþ zaman
Bu fatura kime kalacak...
Yürü benim deli gönlüm yürü, kesilmiþ hükmün ...
devam edecek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.