Kalbimin ateþini sallýyorum her yere, açan çiçeðe, uçan kelebeðe.
Ýçimin pencerelerini aç; ne yol kalsýn, ne yolcu. Öyleyse tut ellerimden; ne güz kalsýn, ne yüz. Ezel gününe beni de çaðýr, ne dünya kalsýn,ne ukbâ...
Kalbimin ateþini sallýyorum her yere, yeryüzüne, göklere..
Yasemin kokulu bahçeye dal, ne toprak kalsýn, ne vuslat. Öyleyse bak gözlerime; ne ayaz kalsýn, ne yaþ. Þehrimin kandilleri sönmüþ, Lütfet ve yak onlarý...
Kalbimin ateþini sallýyorum her yere, daðlara, denizlere...
Bana mihman ver, yolun doðru olanýnda yürüyeyim. Bana o aþk’ý ver, ney olup inliyeyim, kaval olup aðlayayým. Manzur gibi dara çekilme! þad etme gönül hanemi...
Pervane kesil ýþýðýmda, bak o zaman nasýl kanatlanýyor gönlüm. Þimdi selamla melekleri, iklimine düþeyim, orda yeþereyim. Sundum hasretimi sana bir de aczimi!
Kabul buyurur musun?
(mihman:konuk, misafir)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.