hayalleri iþveli artýk sessizliðin
gecenin rengindeyim artýk
karanlýðý düþlere döküyorum
kirpiklerimin çizgilerine
iniyor düþlerin saðýrlýðý.
yetiþilmemiþ yokluklar gibi
yokuþlar daðýlýyor sensizliðime
kendi sicilinde siliyorken hisler
sadece hasretin yüzü var ortalýkta
görüyorum
imkansýz masumiyetler gibi çýðlýklar
zorunlu olmadýkça
ortaya çýkmýyor vazgeçilmezliði
sonra kotarýyor özlemeyi
senin benden
hiç olmadýðýn kadar
....