sana benzettim birini dün görünce yüzünü, anladým kimse sana benzemez senin alnýnda ben yazarým sonra güzelim çocukluk öyküleri bir çocuk at olur koþturur evin içinde
derin bir iç çekiþ ve sýzý býraktý seni özlemenin tarif edilmez hüznü gözlerimi çevirdim aldatýlýþ gerçeðinden yere inmiþ bulutlara, daðlara baktým sisler arasýnda yitik evlere. güneþ yüzlü bir dere dönerek akýyordu
kimbilir nerde kimlerle içiyordun çayýný elinden düþmeyen sigaran baþýn gibi dumanlý bakýyordu gözlerin gerideki izlere
kahkahalarla gülüyordu çocukluðun bu ihtiyar adama!
1. 10. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.