ve
kapýda aralýk
þiirler yaktýrýr bana bu saçmalýk…
rastgele savruluþudur saçlarýmýn
dik ve sert yokuþlardan düþüþü
aklýmýn ucundaki deliye
kafa tutuþum
tamda bu saatlere denk gelmekte
uçsuz bucaksýz vahalar vaad ederken
belleðimin arka sokaklarýnda
yaðmur yer aç gözlü çocukluðum
sarmaþ dolaþ olurken
yeryüzünün kaygan ayaklarýyla
kasýklarýmda tekmelenir
bir annenin çýðlýklarý...
artýk aðlamýyorum
aðladýkça büyüyen gökgürültülü zamandan
bir çukur kazýyorum kendime
kýrk tane ip uzattým
oturaklý acýlarýmýn içine
bir taneside tutmadý
inme inmiþ kalemimin
ucu kýrýk harflerinden...
çamurlu düþlerimle
kýskývrak yakalýyorum hayatý
buz gibi duvarlarýn sýrtýnda
boðuldu aþk ten kuyusunda…
düþ yaðýyor bu gece
istanbulun çýplak kaldýrýmlarýna
köprü altlarýna saklanmýþ
umut çocuklarýnýn umursamaz avuçlarýna
yum gözlerini çocuk
yasak kitaplar çýkartacaðým
yasal acýlarýn
gelecek nesline
uyuþmuþ beynimle
yum gözlerini çocuk
yaramazlýk yapýyor serseri kalemim
yaðmur serzeniþte…
biraz daha hayat at bayým ateþe
soðuk bu gece
üþüyorum dizlerime býraktýðýn
masalýn içinde…
hangi pencerenin bakýþý bu bayým
örtün perdeleri
býrakýnda kör kalsýn çocukluðum…