-neden aðlýyorsun-
hayatýmýn rengini deðiþtirdin farkýnda deðil misin ?
neden mi aðlýyordum
ta o günlerden
kara kara kalemlerle boyuyordun
gökyüzümün enlemlerini boylamlarýný
kendine dik açýlarýmý
akarsu yataklarýmý
ve ben sadece
gözyaþýmý koruyordum grilerinden
sen bu coðrafyaya o kadar uzaksýnki sevgilim
nedenlerin niçinlerin sorgularýnda
sevmek yok senin duraðýnda
ezip geçmek var
topraðýndan kopartýp papatyayý
iklimine ayrýlýk asmak var
þimdi aðlamalý biraz daha
aðladýkça küçülür belki zaman
belki de dökülür
nasýrlý ellerimizden
ayrýlýða yazgýlý korkular…
sen ki sevgili
ayyaþ kelimelerini yaðdýrýrken üzerime
ýskaladýn düþlerimi
yalnýzca su aldý gülüþlerim
ellerin ceplerinde salýnýrken bahçelerimde
ben ! nefesini yakalayýp
çýplak avuçlarýmla
ekmeðime aþýma katýp
harfleri ayýklayýp cümlelerinden
yeniden aþk yazmayý öðreniyordum seninle
aðlama dedikçe sen…
sen ki…
toplayýp kelimelerini giderken
hiç düþünmedin mi
býraktýðýn enkazdan
gözlerini açýk unuttuðun ölümden
yeniden uyanýr mý bu þehir
aðlama dedikçe
yeniden uzanýr mý ellerin yedi tepeye…
hainliði býrakýyorsun öyle mi
öðlenden sonralarýma
gözlerime sürme diye
sürdükçe güzelleþiyorum sevgili
saçlarým daha bi sarý
gözlerim daha bi meriç bakýyor
yýkandýkça ateþinde
þerefelerden akarken ezan sesi
selimiye karþýlýyor nefesimi
üç kez öptü babam sesimi
uyan kýzým uyan
dýþarýda yaðmur var
baba topraðýnda huzur…
rahat uyuyabiliyor musun sevgili
yastýðýndaki boþluðun izi
dökülürken kaldýrýmlara
bir çizik daha attýn mý kara tahtaya
birgün daha bitti mi
þunun þurasýnda ne kaldýki vuslata ?..
merak ediyorum
sen neden aðlýyorsun sevgili
ben ýslýk çalmayý bilmemki…