Sevgi örtüsü

yola çýktým anne, önümde çizdiðin yön
erken evlenen kýzlarýn karanlýk yolu
uzansalar da yetiþemedikleri güneþ önlerinde
gözlerini alýyor, göremiyorlar
ellerine veriliyor bir bebe
daha gelin olup adým attýklarý evde
bu senin ev ödevin deniyor



sýrtýmda türlü yükler
herkeste baþka baþkayým
bir sakin köþe bulup oturduðumda
giriyorum görüntümün içine
sahte gülmelerim gidiyor o zaman
benim de aðlama duvarým var, yazýlar yazdýðým
bir dize þiirle mutlu olduðum
hafiflediðim özel anlar



sen nasýl üstesinden geldin anne
aðýr topraðýn üstünde nasýl yürüdün?
taþýdýn onca yükü
bahçeyi, aðýlý, kocayý
çýplak ayaklarýnla buz gibi sularda
gövdende bebelerin aðýrlýðý
nasýl büyüttü seni
bizli sancýlarýn



bütün kadýnlar ayný çileyi mi çeker
kadýn olmanýn yanýnda iþle, evle boðuþmak
bir yanda yetiþmek büyüyen çocuklara
diðer yanda çevre, komþular
bazen soluk alacak bir film, tiyatro
anne sýcaklýðý sonra
hergün sarýnmak istenen
sevgi örtüsü



Daha bocalýyorum ilerlediðim yolda
korkuyorum önüme konulan taþlara tökezlemekten
seke seke koþan çocukluðum
yolumu çizse de önüme
aðlayan kadýnlýðým yavaþ ol diyor
gölgeni tamamýyla kapladý güneþ
insana bak ýþýkta büyüyen
kaldýr karanlýk örtüleri




28. 9. 2013 / Nazik Gülünay





Sosyal Medyada Paylaşın: