bir kaç kýrýþmýþ kaðýt üzerine yazýlmýþ
ve çok satýrý silinmiþ þiirlerden
adýný hatýrlamaya çalýþýyorum geçmiþin
bir zamanlar
önünde özümün düðmelerini iliklediðim
ve her harfin belini kýrdýðým kelimelerle
talan ettiðim hafýzamýn
alnýný karýþlýyorum hesapsýzca
susuyorum kendime
yeþil bir harita olmalý bir yerlerinde aklýmýn
sol cebim delinmeden önce
bir kaçta umut saklamýþtým sanki
ve hatta
beyaz gelinlikler dikmiþ sitemlere
çeyiz sandýðýna kaldýrmýþtým yüreðimin
sonra yangýn çýkmýþtý deðil mi?
gökyüzü tutuþmuþtu sahi
yaðmur köze dönmüþ
önce dudaklarýmý yakmýþtý
sonra ellerimi
bir çocuk vardý
gizli saklý gülümseyen
göz kapaklarýmýn arkasýnda
o vakitler
büyümezdi gözümde yýldýzlara salýncak kurup
ayýn saçlarýný taramak
kýyametin adýný
kulaðýna üflerdim cennetin
üç kere ard arda
amin derdim ardýndan
sýtmalý þiirler yazardým buruþmamýþ kaðýtlara
kanlý býçaklý hayal kýrýklýklarýndan
kýrk yama yapýlmýþ hüzünler dikerdim üstüme
yakýþýrdý da hani
nasýlsa her defasýnda
bir kaç beden büyük gelirdi giyindiðim beyaz
bu yüzdendi belki
adýmýn yanýna siyahýn bu kadar yakýþmasý
isimsiz kervanlarýn ayak izlerinde aradýðým þehirlerin
yanlýþ sokaklarýydý kaybolduðum
kalbimin bir tarafý felç
diðer tarafýnda
çocukluðumun kaldýrýlmamýþ cenazeleri
kokuþmuþ bir kaç kederin
gözlerimde kalan kýrmýzýlýðý
ve bir ýslýk boylu boyunca
herkes haklýydý aslýnda
ama
kim bilebilirdi ki bunca yabancýlýkta
dilimi þeytanýn ýsýrdýðýný