karmaþýk aklým yüzümde sen bile okunmuyorsun nedense þairler hep sol yanlarýndan sözederler ya þiirlerinde beynimin sað yanýyla gördüm seni beni içiyordun kadehinde kýrmýzý þarap yerine düþlerim vardý
parmaðýnla gösterdiðindim o diye dünyamýn merkezi bana aþký hatýrlatan þavk suretinde çocuk yazar hep yarýþta kaybedince aðlayan ayný yaþta olduðumu kabullenmediðim bilmediðim arkasýndan koþuþlarýmýn cüceliðini
susmuþluðum deðil konuþamadýðýmdan dilime geleceklerden korkuyorum ya da çoktan öldüðünü bildiðimden görmezden geliyorum koþar adým gittiðim yollarýný kendimin sultaný oldum kimbilir sevgi nedimeleri pembe düþler içinde uyukluyorlar
orda kal sen sen beni bu bakýþla görmezsin yoksa akþamýnda mýsýn sabahýn? vakit seni getirmiyor!
vakithepþimdi’ miydi?
23. 9. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.