Ve-Ra adýnda bir kýz vardý. Bir baksa Yüreðimi yakardý Ama bakmadý...! Hilâl Düþmüþ kaþýný Herkeze Çatardý, Bir Bana Çatmadý...!
Yüzündeki ýzdýrap oklarý nedendi..? Neden bu kadar masum ve sevecendi..? Bunca hüzün belki yetimliðineydi, Bana yüreðinin Derdini açacak sandým,açmadý...!
Hep köþe baþlarýnda Olurdu... Zulmün kol gezdiði GAZZEde dururdu... Baðrý yanýk Filistinliler gibi Solurdu... Elindeki taþý Tanklara Atacak sandým, atmadý...!
Yine bu gün Rastladým taþ duvarlarda. Sanki ayaklarý üþümüþ, karlarda. Bu masum yüreðiyle karanlýk zindanlarda. Yatacak sandým, Yatmadý...!
VeRa sevdi beni, ben VeRayý. Mutluluktan hayli uzaktý hayatý. Bileðinde kalan son hatýrayý, Satacak sandým,satmadý...!
Nam salmýþtý þehre Ve-Ranýn esrarý. Bir tebessümle doyururdu fakir, fukarayý. Boyundan büyük hasretle,Mescid-i Aksayý, Yakacak sandým,Yakmadý...!
| Ebrar Ensar Vuslat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebrar Ensar Vuslat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.