Çok daðýnýktý içim
Yüzüm zar zor bir arada tutuyordu resmimi
Onlara gösteremezdim
Evimin daðýnýklýðýný
Ýçimin aynasý odalarda gezinmelerine izin veremezdim
Hemen anlýyorlar artýk çünkü
Perdeler kirliyse biraz, sehpalar tozlu
Ýçerideki saçý baþý daðýnýk
O pasaklý kadýný görüyorlar
Oysa tek tel bile nizamdan dýþarý çýkmamýþ
Haným hanýmcýk duruyorlar baþýmda görünürde
Bir bütüne varýp
Saçlarý oluyorlar þu aðýrbaþlý, zarif kadýnýn
Ama evimin perdeleri izin vermiyor bu sahtekârlýða
Siz hiç bu renkte pembe gördünüz mü dercesine
Rüzgârý yanlarýna katmýþ
Burunlarýna sokuyorlar o rengi eve gelenlerin
Pembeden çok uzaklara kaçmýþ
Karanlýðý çaðrýþtýran
Yüzümdeki resmin resim olduðunu anlamasýnlar
Gerçek yüzüm sansýnlar onu diye
Kimseyi sokmuyorum evime
Derleyip toplamak için içimi
Daðýnýk yataðýmda dönüp duruyorum
Týpký perdemin pembesi gibi aslýný yitirmiþ
Benim rengim de
Ruhsuzluðun rengi kirli bir perdeninkine benzer çünkü
Görünmez eder desenleri, renkleri
Týpký sensizliðin bana ettiði gibi
Ruhsuzluk demek sensizlik de demektir çünkü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.