YOKSUN

Gece yarýsýný geçti yine zaman
Yoksun…


Kan çekildi damarlarýmdan
Sigaramdaki zifirin közüne düþtün
Alevlerin içinde sonsuzluk gibisin
Hüzünlere sarýnýyorum
Hicaz bir þarkýnýn son naðmesinde…
Sigara içmezdim oysa ben
Avuntulara avuç açtým
Tutamýyorum, uzanamýyorum sana
Her þeye uzanan parmaklar yabancý bana
Kahverengi kazaðýn üzerimde
Yine de iliklerime kadar iþliyor soðuk
Ýþliyor derinlere,
Kafamý kaldýrmadan dalýyorum poyraz dolu kuytulara.


Üþüyorum…
Kanatýrcasýna düþüyor senli düþünceler zihnime
Aklýmda bir dolu labirent yeni koridorlara baðlanýyor
Çýkýþý bulamýyor düþünceler dalýyorlar baþka baþka yollara
Çekip alsam diyorum hepsini, týrnaklarýmla kazýsam
Uzanamýyorum…
Kilometrelerce iþlediðin derinlere dokunamýyorum.
Ölgün karanlýklara takýlýyor gözlerim
Yeni tutsaklýklara hapsoluyor bedenim
Aðýr nefes soluyorum havayý
Kurtulamýyorum…
Dalýyorum her bulduðum kuytuya
Sana rastlarým diye
Nafile…


Orada da doluyor karanlýklar kanýma
Aðýr bir hikâyenin baþkahramaný olmaya öykünüyor ruhum
Kadrajýn ucunda sen
Sana oynuyorum en önemli rolümü salon bom boþ
Alkýþ almayý geçtim seni görseydim diyorum
Görüþ alanýmda puslu kederler, pusulamýn ucunda yine sen
Dilim damaðýma yapýþmýþ aramaktan
Ne yönde bir karartý görsem sen diye sokuluyorum
Boþluklarý kucaklýyor ellerim
Yalnýzlýðýma ilikliyorum bende geceyi
sarýp sarmalýyorum.
Saçlarýma düþen baþýboþ ayazlara kýzýyorum, sen yokken..
Dudaðýmda tutturduðum yarým asýrlýk türkü
Aðzýmý kanatýyor bu akþam.
Hergele bir gecede pimi çekilmiþ dinamit lokumuyum, yekten
Uzaklara dalarken gözlerim daraðacýna çivilenmiþ gülüþler doluyor mesafeye
Savruluyorum olduðum yerde aralanýyor boþluklar
Yoksun…


Gözlerim düþüyor önüme.
Baþkaldýran sözcükler de terk ediyor satýr aralarýný
Kanatýrcasýna kopartýlan menziller
Bir firarinin gölgesine sýðýnýyor
Diyarlar darmadaðýn.
Yýkýlýyor teker teker baþýmý uzattýðým tüm yerler
Dar vakitlerin tozu uzun uzadýya iþliyor üzerime
Yoksun…
Gece kadar karanlýk yanýmla bakýyorum uzaklara
Ellerim titrek ölgün ýþýklara kenetlenmiþ
Bir damla ýþýðýn hasretini almýþ koynuna
Avunamýyorum…
Korlara belenmiþ saðanaklar yaðýyor buraya
Kaným dondukça bir alev dolanýyor ruhumda
Yoksun…


Kadehlere uzanan ellerim cansýz
Bedenin dýþýnda tüm hoþluklar
Bir girdabýn içinde yoðrulur bana hizmet etmeyen uðursuzluklar
Her yer düþ ölüleriyle dolu
Bakamýyorum
Yoksun…
Aðýr kalibrede bir silah ateþ üflüyor gönül kýyýlarýma
Mermi atýðý bir can bedenim
Alevlere hedef olmuþ sen yokken.



Artýk gelsen
Evet, gelsen kahverengi kazaðýn soldu
Boþ kalmýþ bir çerçeve baþucumda seni sayýklar
Sensizlik çarpýyor aðýr aðýr suratýma, bu yüzden acýyor sýzýlar
Çile doluyor dokunan sancýlar
Sensiz yaðmurlar fýrtýnalar doluyor penceremden içeri
Gidin diyemeyecek kadar yorgunum
Uzanýyorum sensiz
Elimde ölgün titreþen uykusuz düþler..
Bakýyorum
Aydýnlýkla sabah olmuþ, ýþýða doymuþ kuytular
Bakýyorum
Sen, Yoksun…

maide yýlmaz özgüç
18 Eylül 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: