GECE DÜŞLÜ KADIN
Kadýndý, gece düþlü
Gündüz gülüþlü…
Yýldýzlar düþerdi göklerden saçlarýna hafiften kederli.
Umutlar kayýp giderdi ellerinden deryaya…
Yakamozlar denizlere deðil de
Yansýrdý gönül pýnarýndan geceye…
Iþýktan taçlar giyerdi baþýndaki saltanat.
Saçlarýna düþen yýldýzlar inmezdi sabaha kadar.
Ah ne yangýnlarý biriktirirdi kuytularda
Ulaþmazdý bir yere kalýrdý karanlýkta…
Bir kadýndý gülüþleri ayazlara sevdalý
Aklý herkesin aklýndan daha edalý…
Yüzüne düþen gölgeler deðildi kederli
Hüznün avuntusunu siper ederdi geceleri
Kendi hýþmýnda ne perçinler asýlý
Her gün geceye biraz daha sevdalý
Ah! Gece kokulu kadýn…
Nasýl bir hikâyeydin sen
Yüreklere kazýnan?
Kendinde ettiðinde bir firar
Patlar, evrende, yansýr sana, beþ firar.
Ah hayat!
Ne eli bol, ne cömertsin sen böyle?
Sönmüyor kývýlcým yüreðe düþünce.
Gel al, çýkartýp savur, baþa düþmüþ sevdayý
Deðil mi ki sevdadýr
Baþlara çorap örmeye meraklýdýr.
Ah karanlýk!
Tutma kolumdan, çekme içeri.
Bilirsin bakamam geceye
Düþerim endiþeye…
Yak ýþýklarý kararmasýn kuytular.
Gönül denizimde ne dertler sabahlar.
Ah sen enginde bir gemi
Ben olsam o geminin dümeni
Sen seyre çýksan seyrinde sadece ben olsam
Bir sakinlik yayýlsa denize
Ay ýþýðý dolansa ellerimize.
Yýkansa kederler bizimle.
Gülüþler eþlik etse sevmeye…
Avunsak bizde durduðumuz yerde.
Sen bahar olsan, ben yine hazan koksam
Sarý yapraklardan bir köprü kursam
Her geçiþimde sana varsam
Ah reçine kokulu kadýn…
Lavantalar yýkandý avuçlarýnda
Düþler salýndý saçlarýnda
Ne sarmaþýklar tuttu belinden
Sarýlamadý kahkahalar.
Kendindin, kendine ortalýðý dar eden.
Ah kadýn!
Ah zamanýn büyüsü
Gözün ferden dönüþü
Kuytularýn çöküþü
Kadýnlarýn gülüþü
Gel…
Dal düþlere yine
Avun hadi
Bak açtý haným eli…
Maide yýlmaz özgüç
7 Eylül 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.