vapurlar mý daha vefalý insanlar mý?
önce karada sonra denizde
sonra yine karada yürüyebilmenin en güçlü ortaklarý
ve zaman tüccarlarýnýn devri bitmek üzere
yerlerini küçük bir kol saatine býrakýyorlar
hangisine geç kalsam beni içeri almýyorlar
seni bunlardan ayrý düþlüyorum
seni herkesten ayrý düþünüyorum
kalbim sana gözlerinden çarptý
tutanak tutturmayalým
yalnýzlýðýmý deldirmek istemiyorum
kahvaltýdaki bal acýysa eðer
arýlar insanlardan beslenmiþ demektir
ölüler daha güzel gülümsüyordur
en güzel çocuk büyüdüyse nâzým çoktan ölmüþtür
içimdeki ses ile anlaþmam bitti
artýk onu dinlemek zorunda deðilim
büfelerde silah satýlýncaya deðin
bu cinayeti erteledim
birileri bu duruma çok kýzacak
temmuzda kar yaðsa bile
bunu yalnýz penguenler görecek
bir dað bir kurþunu sýrtýndan yakalýyor
bedeli ödenmemiþ þiirler yazýyorum
telsizlerde bütün balýkçýlarý toplayýn anonsu
devlet çabuk unutanlarýn öldürülmesine karþý
içimdeki ses artýk daha sakin bir tonla
berkin’in ondört yaþýnda olduðunu hatýrlatýyor
erdal’ýn yaþýný unutmayanlarýn sayýsý parmaklarým kadar
tüm ulusal bülten formatlarýnda
lice hiç yanmamýþ gibi duruyor
bu kýta bu kadarýyla sýnýrlý kaldýysa
henüz gerçekleri yazmayan birileri var
yine savaþ çýkacak
altýn yükselecek
ekmeðe ve benzine zam gelecek
hayatýmýn devre arasýnda da
her þey ayný þekilde devam edecek
seni tanýmam dýþýnda!
saha kenarýndaki kravatlý adamlar
ölümden artakalan zamanda da
ayný bozuk düzende ýsrar ediyor
kim ýslýk çalsa tutuklanacak
anneannem komünizmden çekiniyorsa hâlâ
ama dedemi saygýyla anýyorsa
büfelerde silah yerine çekirdek satýlýyorsa
bir film vaktinden önce baþladýysa
unuttuðumuz bir ’ne istiyor?’ kalmýþtýr
çocuk salýncaktan ne istiyor?
kuþlar simitten ne istiyor?
kelebekler o bir günden ne istiyor?
bilmiyorum
seni ihbar edebileceðim
tek yetkili merci: -kalbim
ve o seni seviyor...
Irmak - Eylül / 2013