bir insan kalabalýðý gözümüzde güneþ rabia iþareti karþýlýyor her adýmda kýzýlay çadýrýný açmýþ bir yerde festival müziði alýnmýþ gösteri yapanlar yok insaný çalýnmýþ yüzlerin her yüzde bir yabancý seðiriyor
turþu kokmuyor stand aralarý samimiyet buzlanmýþ eklem aðrýlarý duyuluyor günlerin belleri aðrýlý, sýrtlarý kambur gelecek sýrýtýyor ölü yüzüyle geçmiþ üfürülmüþ yabancý borularla kimliksiz bir kart vermeye çalýþýyorlar yerden alýr gibi yapýp, bayraðýmýzý!
bu hengâmede sana benzetiyorum birini boþuna aðrýyor kalbim, ölüler memleketinde sað býrakmadýlar seni de; yaþamadan öldün posan belki þu yüzünü giyinen adam senin adýmlarýn benden geride karartýlan odalarda çiðnendi esamen okunmuyor doðduðun evde lâðýmlý su önünden akan!
anlamadým neyin festivali bu önümüze uzanan rabia eller Ahmet seni kim çul gibi attý caddeye? tam önünden geçmiþken bir toma kimse öldürülmemiþ gibi ortalýk Mýsýr için çalýnmaz müzik kalan sað ölülerde bir gariplik arkalarýnda býrakýyorlar kayan yýldýzý
sokaklar hep dünü tekrarlýyor!
13. 9 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.