RACON KESMEYİN

Ýlk geldi aklýma delikanlý çaðýmda,
Babam asýk yüzlü durur karþýmda.
Neþeli bir þey çalmadý ki þarkýmda,
Desene biz öfkeyle dolu aileymiþiz.

Her konuþmalar bile öfke bezeli,
Anne zaten asýk surat ve de Rizeli,
Sitem dolu herkes günaydýnlara,
Bir þeyler katamadýk aydýnlýklara.

Ýçkiylemi gömmek istedik kinleri?
Bu baskýlar uzak kýldý bize dinleri,
Dizginleyemedik kýzarak gidenleri,
Kardeþ baðý kutsaldý biz bilemedik.

Dýþarýdan bakana sekiz kardeþtik,
bir tek cami önlerinde mi birleþtik,
Cenazede bile durduk dikleþtik,
Ne kaldý ki þimdi onca restleþtik?

Hasan Ahmet gidiverdi erkenden
Anýlarý hangimizin aklýnda saklý?
Bir yerden yine baþlasam derken,
Hangisine sorarsan tek o dur haklý


Olmadý derdimiz kim nerededir,
Bilemem gönlümde hanginizleyim?
Ýçimizden birimiz birden ölürse,
Derler tabut baþýnda nöbetteyim.

Önce ben gidersem ölüm aktine,
Gelenlere sahte racon kesmeyin.
Yetiþirse de cenazem öyle vaktine,
Boþa gözyaþlarýyla orda esmeyin.

Sosyal Medyada Paylaşın: