Yakýnda o Pazar, Her zamanki gibi haziran, Yani üçüncü Pazar; Anýmsar mý çocuklarým? Usuna düþer mi eski eþimin? Hala bu denli seviyorken ben! Arar mý bir hatýrýmý sorar mý? Yok öðle deðil bu sefer, Yaþam baþka pencerede, Yitirdiðim o ailem nerede? O Pazar hüzünlü olacak, Yine anýlarým hep kalbimi yoracak, Bir de yanýmda hiç kimsem olmayacak. Usuma düþecek eski günlerim, Canýmý sýkacak eski dünlerim, Cep telefonum elimde, Kulaðým ev telefonunda olacak. Bekleyeceðim bir ‘kutlu olsun’ u, Belki hediyeler bekleyeceðim, Umutsuzluklarý peþ peþe ekleyeceðim, Ama son olacak bu bekleyiþlerim, Baþka üçüncü Pazar görmeyeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dosmehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.