Kaç mevsim geçti sensiz, neredesin firârim
Gönlümün surlarýnda sevdam artýk med-cezir
Vurgunlar yýkar bazen dalgalar ise zalim
Fermaný ellerinde, caným canýna esir
Yüreðini kalbime mühürledin ya yârim
Kaç mevsim geçti sensiz, neredesin firârim
Kaybettim her birini bana renkleri anlat
Þimdi her yer karanlýk, güneþim bile zifir
Saðýr kulaklarýma bir yudum sevgi damlat
Ezgisi sevdamýzýn bil ki aþkýma iksir
Gecemi fener gibi, alev gibi aydýnlat
Kaybettim her birini bana renkleri anlat
Mürekkebim bitince yazgýmý kanla yazdým
Sözyaþýmla yýkadým kirlenmiþ düþlerimi
Anýlarýmý gizli tünellerime kazdým
Astým göðün göðsüne yaslý gülüþlerimi
Sen benim güneþimdin, bense sana ayazdým
Mürekkebim bitince yazgýmý kanla yazdým
Hani çýnar altýnda söz vermiþtik el ele
Ýþte o aðaç gibi yýkýlmayacaktýk biz
Kapýldýk mý ansýzýn hüzne götüren sele
Çýðlýðým hafýzamda hala o an gibi tiz
Aþkýn uçurumundan düþmeyi bile bile
Hani çýnar altýnda söz vermiþtik el ele
Eziyetim kendime, serzeniþim nafile
Býraktýn geçmiþime kervan dolusu yalan
Yazýk gönül vermiþim aþký bilmez gafile
Acý bir kalp aðrýsý bana maziden kalan
Þimdi yaslý geceler ve baðrýmda köz ile
Eziyetim kendime, serzeniþim nafile
Senden geçti bu yürek desem deðiþir hazan
Yalancý sonbaharda, sahte yaprak dökümü
Kimdi biliyor musun sevdayý kalbe yazan
Ýlk defa yaþýyorum böylesi bir yýkýmý
Kentine kordan nefes üflesem bozar düzen
Senden geçti bu yürek desem deðiþir hazan
Seda YÜKLER