ÇOCUKSU BİR AN

Günahlarýn çemberine düþtüðünden beri
Yarýmdý sevdanýn gülüþü, yarým.
Bir týrtýlýn kozasýnda beklediði gibiydi yalnýzlýk.


Ölümdü…
Kalýmdý belki de…


Çocuksu yanýydý her gün bir þeyleri öðrenen,
Sonrada bu bildiklerinden örselenen…
Çýplak ayak giderken çölde
Yerden yükselen dikenler batýyordu yüreðine…
Bir sancý derinlerde koþardý, yalýnayak…
Sükûta uðramýþ akþamlardý herkeste bir suskunluk.
Vakitsiz düþtüðü dipsiz uçurumlarýn göbeðinde
Sarsýlýyordu bedeni.


Feryattý…
Yakarýþtý…


Damlalardý dudaklardan dökülen.
Kendi yalnýzlýðýndan bir kalkandý perçinlenen yüreðine…
Ve gidip sýðýndý gökyüzünün en hüzünlü bulutuna…
Dallarýndan tutmak istedi yaþamý.
Tomurcuklarla açýlmak istedi çiçek, çiçek…
Bir hayalin sapanýndan fýrlamalýydý gerçekliðe
Ve çakýlmalýydý zamana…


Yer gök kavuþmalýydý
Zaman kaçmalýydý pervasýz gülüþlerden
Hüznün gölgesine sýðýnmýþ umutlar
Çýkmalýydý artýk saklandýðý yerden.
Bir notanýn sesinde varmalýydý
Mucize sallanan dallara.
Uzanmalýydý elle tutulana kadar
Ve coþmalýydý dallar
Mucizeden pýrýltýlarla tekrar, tekrar…

maide özgüç
29 Aðustos 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: