TOZLU RAFLAR ŞEHRİ

Tozlu raflar þehrinin dar ve sessiz sokaklarýnda
Matem düþmüþ sayfalarýna
Bir kitap var oturuyor sokaðýn en sonunda...
Asil ve gururlu bir aþký yaþatýyor satýrlarý
Bir anneyi taþýyor sayfalarý
Bir erkeði saklýyor kuytularý
Harabeye dönmüþ bir eve benziyor
Misafir hüzünleri aðýrlayan bir hancý
Unutulmuþluðun ruhuna verdiði sancý




Tozlu raflar þehrinin en üst sokaðýnda
Kitabý buluyorum gri yorgan altýnda
Yüzüme çarpýyor kum fýrtýnasý gibi tozlar
Yüzünden okunuyor yürek yakan son notlar...




Kalýn kitabýn ince ruhunda soluyorum
Okumaya baþlýyorum hem okunuyorum o anda
Patlayan bombalarýn seslerine gömülüyor
Bende kayboluyorum tozlu raflar þehrinin dar sokaklarýnda





Bir kadýn buluyorum sararmýþ bir sayfada
Gözyaþlarý akýyor ellerimden aþaðý
Gözleri açýlýyor çiçek gibi hayretle
Bir masal kokluyorum, büyüyen bir baþaðý
Acý ile dolan içim terkediyor içimi
Ýçsiz kalýp içleniyorum tozlu raflar yurdunda...




Karanlýklar boy veriyor kalbimizden yukarý
Aradýðýmýz cevher kaybolan yüz aklarý
Sevgiyle okunmamýþ yetim cümleler gibi
Suskunluk içip bir kadeh daha
Kadere deyip tokuþturuyoruz....
Sonrasýnda sarhoþuz, sonrasýnda kayýp bir kitap oluyoruz
Yürüyoruz tozlu raflar þehrinin dar sokaklarýný...



Sosyal Medyada Paylaşın: