ÇOCUKLUK AŞKI

Çocukluðumdan gelen ayaklý bir þarkýsýn
Adýný koyamadýðým bir koku var üstünde
Tozlu raflardan düþen eski kitaplardansýn
Bir ara çok aradým bulamadým gözlerimde

Biraz yaklaþmalýyým ve sana dokunmalý
Dokunup yüzündeki izleri okumalý
Bu sýr dolu kitabýn sayfalarýný açýp
O günlerden bir aný tekrar edip, tatmalý.

Görüyorum aydýnlýðý, düþüyor sis perdesi
Ýþte geldi küçüðümün beyaz gri kedisi
Bahçemizin duvarlarý bitiþik ve de mavi
Gökyüzümüz, þarkýlar, nergisimiz, su sesi...

Ýsminin üzerine konuyor kelebekler
Anlamýný tebessümle yükleniyorlar, umut...
Rüyalardan rüyalara yüzdürürdük gemiler
Martýlarýn uçtuðu denizlerimiz bulut...

Bir aðaç vardý hani uzaktan izlemiþtik
Elim elindeydi sanki hep öyleymiþiz gibi
Bir bahardý ya da yaz, mevsimi gizlemiþtik
Üstüne þimþekler çakýp karlarý eritmiþtik

Göklere sýðmýyorduk, iriydi gözlerimiz
Kollarýmýz uzundu sobelerdik güneþi
Benim elim yanardý , sen üflerdin hemencik
Sönerdi tüm ýþýklar, yakardýk o ateþi

Kestane kokusundan hayallerimiz vardý
Köpük köpük taþýyordu sular ellerimizden
Yaðmur damlalarýnýn nefesini dinlerdik
Soluðumuzu tutar atlardýk köprümüzden

Son bir hatýra daha, benim için koklardýn
Nergisleri, gülleri, laleleri büyütüp...
Küçük yürek þehrime mutluluklar koyardýn
Kocaman bir sevgiydi, þimdilerde ki yitik...

Sonrasý buðulu cam, sonrasý kayýp oyuncak
Çok hýzlý koþtuk belki de ve çok erken yorulduk
Ýsmini zaman koyduðum o sarmaþýk salýncak
Hýzla salladý bizi uzaklara savrulduk

Fakat þuan burdasýn kestane kokusuyla
Saçlarýna tozlar düþmüþ beyaz, gri... O kedi...?
Turuncularýmýz kaçak, pembelerimiz üzgün...
Mavilerimiz kardelenin son nefes arzusunda..
Þimdi mevsim sonbahar, yapraklar sararacak
Mevsimler gizlenmiyor, çok sallanmýþ salýncak
Bir soru soracaðým, gözlerine bakarak...
Sen neden karþýmdasýn? Geçmiþin tortusuyla...

Sosyal Medyada Paylaşın: