Dokunduðun yýldýzlar göklerden saçlarýma düþüyor Gümüþi bir renk dokusu Ve cenneti yaþatan o hoþ kokusu Ay demiþtik Konuþmuþtuk en diplerden Korkmuþtuk en sonunda gökdelenlerden Korkmuþtuk gökyüzümüz hýrpalanýyordu çünkü
Sarýlýþlarýmýz vardý bizim Dostluðu kucaklayýp aþký kýskandýran Sonsuzluklarýn ruhunu titreten bir his ile Öyle bir anlamý vardý ki Aðlarken bebekler Solardý çiçekler Korkmuþtuk sonra hüzünlerden Yüreðimize düþen matemlerden Çið tanelerinden...
Kalbimin yanýna býraktýðýn gülü aldým Önce kokladým sonra kurutup sakladým Þimdi korkmuyoruz düþlerimizden Karþýdan karþýya geçerken Uçaktan korkmuyoruz artýk Evlerimizin ýþýklarý yanýyor çünkü Çünkü evimize aldýk gökyüzünü Onu da sakladýk Yýldýzlar kayýyor avuçlarýmýza Biz yerine koyuyoruz usulca...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLDEN KIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.