Ýnkâr etmiyorum da bunu
Hep iki þömine yandý can evimde
Birinde kor diðerinde lav
San ki mahþer yeri!
Olsun!
Ben kendini yaktý dedirtecek insan deðilim!
Elimde deðil
Bu yaþýma kadar çok gözyaþý döktüm üstüme
Ne hikmettir
Gözyaþý bedava da kalbin içini doldurmak çok pahalý
Ayrýca öyle düzgün suna bir el yazýsý
Deðil alýnyazýsý!
Diyesim geldi
Ne mutlu dünyaya hiç gelmemiþ olana
Ýþte bu dünya var ya bu dünya
Bunca yýldýr bir baþýna
Pazarlýk mý olur hep kaderle
Ömrümde nem varsa savuþturdum
Öyle çok fire verdim ki
Dudaðýmda gülüþ yitmiþ
Neþemde fer bitmiþ
Sayhalarým da boðuk boðuktur
Lütfen yokumsama
Kaldý ki daracýk darlýklardan geçtim herkes kadar
Demek ki, evrimin tavaný baþýma düþtü!
Kalbim ruhumun kontrolünden çýktý
Ve þimdi öyle zarafetsiz bir kadýným ki
Aman ne olur, görmemiþ ol
Cesaret gibi zor iþlere kalkýþtým
Dur bi ya!
Kapýmý çalýp durma umut
Açmam
Ben yaþayacak kadýn deðilim
Üçüncü sýnýf bu hayatta
Ya, adalet bu ömrün neresinde?
Diye baðýrayým istersen þurda
Þeytana uyarda olur ya
Duyarlar mý beni, doðru söyle ama?
Ýki elim yanýma gelsin
Þimdiye kadar duyan çýkmadý.
Öyle hatýrlýyorum
Yalan olmasýn!
Tecellinin alacasý kandýrdý beni
Gafleti atayým derken
Yýllarca dinlendirdin acýmý
Hala deðiþen hiç birþey yok canýma batan inlemelerde
Bak! Ayýplanýyorum
Azýcýk duralým burada
Kabuðu kalkmýþ yaramýn
Çýkamam insan içine
Ardýmda nefis, ezelden bana hasým
Ego, hep muhalif
“Tecelli” özgür
Tuttuðu her dik baþý eðdirir
Kalk, gidelim
Buralardan gidelim!
Dokun/ma sineme
Doludur fazla üstüne varma
Zamana dur dedim hayata yürü
Bulanýrsa metanetim, kusarým
Ýþte böyle! Çekilmez biriyim
Sahi tabiatta böyle midir usul
Söyle
Cennetin hangi sokaðýnda ikamet ediyor huzur
Nedir sana duyulan bu denli hayranlýk
Kadýnca, erkekçe, herneyse
O nu hakkýyla yaþamak istiyorum
Ben, yaþlanmak için yaþamak istemiyorum
Lütfen...
Satýn beni satýn
Boðaza karþý bir duble raký için
Falan filanla tokuþturun
Benim yerime
Kilitlenir sinem…
Gayrý susarým
Mevta gibi
Ölmek birþey deðil. Korkunç olan yaþamamaktýr
Diyor
Kuzen
Victor Hugo!
KAYIP YALDIZ