AĞ
Var mýyým þimdi?
Konmuþ muyum avuçlara?
Saçlarým karýþmýþ mý ayazlara?
Her telinde bin kilometre ayrýlýk halleri uzayýp gider sormayýn…
Ellerim uzanýr gördüklerime…
Yüreðim kavuþmuþ denizlerdeki derinlere
Boðulmanýn ramaðýnda asýlý kalýr umutlar.
Kýraðý vurmuþ adeta hecelere,
Saçýlamýyor aðýzdan çýkacak kelimeler…
Ben bilinmeyen ufuklarýn ötesinde etmiþim bin bir firar.
Kim aðlar?
Kim yanar?
En önemlisi kim anlar?
Aðlarsa tek anam aðlar?
O da kendisinden sonra mý aðlar!
Varlýklarýn, yokluklarýný adým adým karýþlarken ayaklarým,
Boþluklarýn sunduðu yanýlsamalarý kucaklar ellerim…
Bakarým!
Camlara dayanýr umutlar.
Kaç deðirmende un olur yalnýzlýktan oluþan suretler.
Bin bir parçanýn eksenine yayýlýr, ayaklarýma dolaþýp duran kalabalýklar…
Nerede bir boþluksa yakalandýðým anlarým ki hepsi, fazlasýyla sýradan…
Ama en çok da hayallerimdir karþýlaþtýðým baþýmdan atamam…
Kalkar kuþanýrým çiçekli elbisemle, pabuçlarýmý.
Geç kalmak istemem kendi ellerimle kurduðum düþlerle dolu rüyaya…
Yürürüm kendimi kaybedip de bulduðum yolda defalarca…
Yeni kayboluþ ve buluþmalara hazýrdýr bedenim…
Kendi esamisinden okunan ahvalin bakmaz kara kaþý ile kalem olan yanýna…
Sevgiden siperleri pespembe geçiriverince yüzünün ortasýna…
Atlarým, pegasusun üzengisiz boynuna.
Muhteþemdir gökyüzünün çemberinden sýçrayýþ, arþýn kucaðýna…
Mor alevden gümüþ kývýlcýmlardýr geçerken görünen, göðün derinliklerine.
Nefesini al ibriþimler le koynuma soluyup okþar bir rahvan kanatla.
Yetiþemez tufan bile atarken adýmýný usule dalýnca…
Sevdanýn sam yeli deðip de elden, uzanýnca gönlüne
Kararmaz hiçbir vakit tan yerinde son perde.
Arsýz gönüllerde yeni plaklar katýlýr senfoniye
Davet ederler eþ, dost, arkadaþ herkesi melodiye.
Sevdanýn altýndandýr narin telleri.
Dokunmayanýn elinde patlar, en görünmeyeni…
Koþulsuz maniler yazarsýn sevda dilekçesi ile makamlara
Makamlarda gitmiþtir, sevdanýn baþka bir feryadýna.
Gün eðilir dümdüz öylece sabah olur.
Akþam kalkar ataða, batan günün ardýndan yol bulur.
Bir çetrefillik deðil; bu kez uyumdur tez kurulur.
Bakýlýr ki sevda yaman bir hadise
Gelmiyor durduk yere meclise.
Oyalandýkça mesele, kilo alýyor yerinde her desise…
Artan kiloyu çekemiyor terazi de bir vesvese…
Ýstifa edip kol kola giriyorlar, ailece…
Tuttuðunda bir yol, inersin elbet þahin misali ovaya
Tutamayan ise az gidip, uz gider.
Varýr yine ayný noktaya…
Her haleti ruhiye de vardýr biraz karar.
Kararý alamayan da alýr bir fýrça, ortalýðý boyar.
Doldurur fýrçasýna rengarenk boyalarý çizer iþe yaramayan haritayý…
Görmediðini anlamaz insan, akýllara kocaman bir zan da olsan…
Duyamazsýn bir lakýrdý bazen sevdaya, sevgiye dair…
Olsa da bölümün finali gelmez gidilen yolun vebali…
Ödeyemezsin hesaptaki bedeli…
Aralanýr kapanan perdeler.
Sýzar içeri en tepedeki gülüþler.
Dönüþürler oracýkta hazlarla örülü bir aða…
Að da, aðdýr hani, delikleri kocaman!
Kayar sevgiler, gülüþler
Güzellikler, kahkahalar…
Dokunurlar bana…
Dokunurlar sana…
Dokunurlar tüm dünyaya…
Kocaman bir merhabayla…
12 Aðustos 2013
maideozguc
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.