Yok, orada deðil verdiðin çiçek
Yüzümde arama boþuna onu
Öyle uzun zaman oldu ki sulamayalý
Sen öylesine baþýboþ býraktýn ki ikimizi
Çiçeðin ve ben solduk kaldýk
Bu kupkuru, bakýþlarýnla sulanmayan toprakta
Bir de sitem etmiyor musun kapýlarý kapatýp sesinde
Sanki hiç rolün yokmuþ gibi
Çiçeksiz bir yüzle gelmemde sana
Sonbahara döndürmemde en küçük bir payýn yokmuþ gibi
Gözlerimde hüküm süren mevsimi
Bu sabah kahve yaparken kendime
Kahvaltý sonrasý bir keyif çekeyim diye
Usul usul, adabýyla karýþtýrýrken kahveyi
Köpükleri taþýrýp üzerinden
Komþu teyzelere kahve götüren küçük kýzýn
Yýllar öncesinden gelip
Gülümsemesine izin verirken yüzümde
Yine bahara döndüm birkaç dakikalýðýna da olsa
Sümbüllerin, lalelerin kokusunu bile duyabildim hatta
Bahçem yine konuþmaya baþladý benimle
Kulak verdiðimi görünce fýsýltýlarýna
O zaman anladým onlarca çiçek var az ötemde
Kimsenin çiçeðine ihtiyacý yok yüzümün
Bir alýcý gözle baksam þu pencereden bahçeye
Bir gerçekten görebilsem hakkýyla oradaki cenneti
Kendimi bu kadar kocaman bir gölge haline getirip
Kara bir bulut gibi üzerlerine vurmasam çiçeklerin
Þimdiki gibi muhtaç olmam sana
Baharý getirmek için yüzüme
Birkaç tohumu alýp saklamalýyým dedim
Sert rüzgârlarýný hatýrlayarak yüzünün
Gerçek rüzgârlar gelmeden evvel
Bir saksý edinmeliyim epey büyükçe kendime
Küçük bir bahçe olsun diye bana
Kýþýn ortasýnda bile baharý getirmek için yüzüme
Senin atýp býraktýðýn o solmuþ çiçeðin
Yerine koyabileceðim onlarca çiçeðim olsun diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.