AY DÜŞTÜ GÖZLERİME

Ay düþtü gözlerimden,
Sýmsýký tuttum ellerini,
Býrakmayacaktým çocuksu yeminlerimi,
Gözyaþlarým idamýný istedi yüzümden,
Yeþil sarýsýný giyindi,
Eylül kayýptý sözlerinde....

Fersah fersah iþleniyordu yalnýzlýk içime,
Kapýda kuyruk olmuþtu acýlar,
Ýliklerime kadar iþliyor sonbahar….
Yapraklarýmý kaybettim gidiþinle,
Aðustos böcekleri can verdi köklerimde,
Gözlerim soldu .

Çok sevdiðim kuþlar uðramaz oldu.
Neydi ki bu ayrýlýk mýydý?
Yok ayrýlýk bu kadar kolay mý?
Ýçime bir zar atýldý bugün
O çok sevdiðim sessizliðim sana da dokundu….
Kapýma buyurdu sonbahar…

Ben baharýmý kaybettim,
Aðaçlarsa dallarýný…
Dallarsa yapraklarýný.
Herkes bir þeyler kaybetti…
Sýra bana da geldi.

Sarý bir çizik attý alnýma,
Bir güruh toplandý etrafýma,
Gözyaþlarýmý topluyorlardý gecelerden,
Islýk çalan uðultusu tepesinden sesimi,
Bir çýðlýk kaçýyordu yanýmdan.
Diðeri kendini atýyordu uçurumdan….

Eylül utanýyordu benden,
Diyordu yine mi kapýma geldin sen?
Geldim ýpýssýz gecelerimle,
Yeþili sarýya býraktým geldim,
Ben senden ayrýlmadým.
Sen aðustosu terk ettin eylüle geldin,
Ay düþtü gözlerimden,
Sonbahardýn kalbim...
Sosyal Medyada Paylaşın: