BİR AŞK HİKAYESİ

Kýsacýk hayatlarýn uzun bir hikayesi….
BÝR AÞK HÝKAYESÝ
Sonbahar gülüþümü çalmýþtý,
Yüklerim aðýrdý bugün.
Torbalarým düþlerimi kesmiþti,
Gözlerim köþe baþýna çarpmýþtý,
Simit satan delikanlýya,
Utangaçtý belliydi,
Oysa caným simit istemezdi.
Bilseydi tok olduðumu,
Hala bana simit verir miydi?

Belki de vermezdi ne bileyim.
Hep parayý fazla verirdim,
Para üstünü almak için beklerdim.

Deðsin diye ellerime ellerin…
Sende gülümserdin.

Belki de anlardýn sevgilim.
Sonra taþ oyuklara mektuplar koyardýk.
Su borularýnýn aralarýna gözyaþlarýmýzý,
Eðer çocuklar çalmazsa zarflarý,
Pazartesileri buluþurduk.
Güzeldin sevgilim,
Geceleri uykusuz kalacak kadar.
Heyecanlýydýn yüzün bir kýrmýzýnýn tonu,
Gözlerinin rengini bile yeni fark ettim.
Sanýrým maviydi.
Sen maviydin...

Bir düþ ve simsiyah geceler,
Böyle çocuklar uðramazdý bizim mahalleye,
Sen benim kýsmetim din.

Cüzamlý gecelerde.
Ýnce bir hastalýða tutuldu kalbim,
Biliyorum ölecektim,
Sen yirmisinde,
Ben on yedisinde….
Denizler doðacaktý güneþ niyetine gökyüzüme,
Ayrýlýk bozmuþtu niyetimi,
Bu iþi bitirmeliyim….
Sonra bir mektup yazdým sana,
Geceleri sessizliðe böldüm uykularýmý,
Artýk sokak gürültüsü deðildi ayakkabýlarým,
‘Ben yarýn evleneceðim!
Sen gül sevgilim….

Yüzündeki iki çukura,
Ölürsem beni göm dedim.
O günden sonra geçmedin cam kenarýmdan,
Aþkýmýz bir vedayý hak etmiþti,
Bir mektup daha yazdým.

Ben sensizlikle sözlü,
Gözyaþlarýnla niþanlý,
Ve ölümle evliyim,
Ömrümün son demin-deyim,
Hazýr mý mezar yerim?
Bunu ona verin dedim
Veremeyiz dediler…
Çünkü o da artýk bir evli….


Sosyal Medyada Paylaşın: