BETON KAVAKLARI

Beton üstünde yatar, kesilen onbeþ kavak!
Onlar için yaþamak; son çâre, eþkin atmak!
Dil anlatamaz ancak, gayretli hayatlarý,
Sakýn sanma’n dilsizler, biri anlar O’nlarý...

Düzgünce kesiverdi, Ýki ucdan testere,
Ýndiler dikildiði, kendine gölgeliðe,
Caný yandý, uzandý, yine kesmedi ümit,
Kalbi, dosdoðru görüp, sevgi ile baðlandý...

Bir beton yolda yatar, yan-yana onbeþ parça,
‘Biz, ölmedik’ diyorlar. Dilleri; param-parça!
Ýntihar’ düþünenler, bizleri örnek alsýn,
Bizler hayata baðlý, bakar körler utansýn!...

Bu hâlimize raðmen, pekdeðer yaþamaya,
Geçmiþi biraz düþün, hayat gerekli sana,
Her hâline râzý gel, verilene isyan ne?!
Sakýn yokluða kanma, belki de sað cebinde!

Kadir Yeter. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: