gömelim acýlarýmýzý
... kalbimizin en derin çukurlarýna,
ve utangaç gülüþlerle perdeleyelim
temmuzda kar döksün bulutlar
hatýralarý örtelim
iki avuç arasýna gömelim
hayat çizgisinin en sessiz yerine biraz
bir unutuluþ hikayesinin
silinmiþ izlerine, söylenmemiþ sözlerine gömelim
seslerini örtelim
bir ýslýðýn notasýna
sarhoþ bir denizcinin liman sevincine
yýldýzlara giydirdiðimiz harflere
þiirler boyu
ve dalýp gittiðimiz akþamlara gömelim
bakýþlarý örtelim
küllenmiþ yaralara
kabuk baðlamýþ aþklara
yaþlý bir sazýn telindeki türküye
"bir ay doðar ilk akþamdan geceden" mesela
bir balýðýn gözlerindeki zýpkýn yaþýna gömelim
acýlarý örtelim
anka´nýn kanadýna
trensiz istasyonlarda atýlan zýlgýtlara
usanmadan aþk için
daðlarý delen güneþin sýcaklýðýna
düþük yüzlere, kibirli gülüþlere
zemheri gecelerde uzaktan öpülen yüreklere gömelim
süpürelim
örtelim
sonra
üzerine bir avuç toprak
bir tutam tütün
iki damla anason
ve üç damla gözyaþý
hatta biraz da kalp aðrýsý örtelim
gömelim sonra gömülelim
filizlenip yeþerince acýlar ve anýlar
biz hep baþa dönelim
ölüm yeniden doðmaktýr nasýlsa...