Gökkuþaðý renklerinde sarýlýrým dünyaya
Boðazý turlayan martýlarýn kanatlarýnda
Elma þekerine hasret küçük Ali’nin yanaklarýnda
Soðuktan titreyen Rojda’nýn morarmýþ dudaklarýnda
Ve gece;
Üzerime yaðan enkaz parçalarýnýn altýnda uyanýrým sabaha
Utanýrým...
Bir gün þehit Birol Elmas olurum Çark caddesine hasret
Aldýðým her nefeste aklýma gelir benim için can veren
Göðsünü siper eden gün görmemiþ Mehmet’ler, Ali’ler, Selim’ler
Utanýrým...
Bir gün küçük yunus olurum iki taþ arasýna sýkýþmýþ
Sanki yaþam savaþýnýn aðýrlýðý boynunu bükmemiþ gibi
Onca beton üzerine yüklenmiþ yerinden kalkamayan
O kadarda büyümüþ ki gururdan aðlamayan...
Utanýrým...
Bir gün Ýrfan Öðretmen olurum doðru yolu gösteren
Vataný için gönüllü memleketini sevdiklerini geride býrakan
Ve bir kara tahta önünde canýný teslim eden,
Utanýrým…
Daha duvarlara çok çizikler atar ve çok kan akýtýrým gözlerimden…
Güler gibi görünse de memleket(l)im
Damla damla dökülür inci taneleri yüreðinden topraða
Ve daha çok hüzün kokar gülüþleri Anadolu´mun
Çok analar aðlar evladýnýn peþinden, Vatan sað olsun der ciðeri yanan babalar...
Onca yükün altýnda ezilir körpe bedenler,
Utanýrým...
Bir gün Trabzon olurum bir tutam yeþil
Sakarya, Bolu, Elazýð olurum fay hattýna esir.
Bir gün Antalya olurum bir damla mavi
Ýsyan ederim kadere birazda asi…
Bir gün Hakkâri olurum her yan kýrmýzý,
Van olurum gözleri yaþlý...
Gün gelir azra olurum küllerinden doðar Anadolu’mun
Gökkuþaðý renklerinde sarýlým hayata, kardeþliðe dostluða
Ýþte ben o zaman
Utanmam,
Umutlanýrým.
Kýrmýzý olurum, biraz da beyaz
Ay olur yüreðim yýldýzlar kucaðýmda
Temel, haydar, boran, Osman olurum.
Gökkuþaðý renklerinde severim Vatanýmý
Ýþte ben o zaman Türkiye olurum düþmana inat...